من یک عضو بانو در ایران هستم. زمانی که در سال 1389 به SA آمدم، هیچ عضو زن دیگری در شهر من وجود نداشت، نه فضای جلسه، نه جلسه خدماتی بین گروهی و نه کتاب سفید یا کتاب قدم در عمل. به غیر از کتاب بزرگ الکلی های گمنام و 12 قدم و 12 سنت، فقط چند جزوه SA ترجمه شده به فارسی داشتیم.
مجبور شدم انگلیسی یاد بگیرم تا از آمریکا یک راهنما بگیرم و هر روز با او مشارکت کنم، حتی اگر نمیتوانستم این زبان را به خوبی صحبت کنم.
من تا هشت سال هر هفته در پارک به تنهایی با خداوند جلسه برگزار می کردم، با اینکه شهر من گرم ترین شهر کشورمان است. اما من هر کاری که از دستم بر می آمد انجام دادم تا بهبودی و هوشیاری خود را حفظ کنم.
البته این کار «من» نبود، چون بعداً وقتی خدای واقعی و زنده را در SA ملاقات کردم، فهمیدم که این کار «او»ست نه من. چون این خداست که در این برنامه می تواند قدرت خود را در ضعف های من نشان دهد و از یک فرد ضعیف مثل من استفاده می کند تا دست خدا بر روی زمین باشد و به یک معتاد جنسی دیگر کمک کند. او به من نشان داد که با وجود کمبود امکانات، اگر بخواهم می توانم هوشیار باشم!
ابزاری که می خواهم با شما به اشتراک بگذارم این است؛ دفترچه ای برای نوشتن به خدا. من هر روز وقت می گذارم تا تمام احساسات، افکار، نگرانی های شدید، ترس ها، رنجش ها و وسوسه هایم را برای خدا بنویسم – هر فکر و خیال شهوت آلود که در ذهنم می گذرد. من این کار را واقعاً شفاف و بدون هیچ فکر پنهانی انجام می دهم و تا زمانی که خدا مرا آرام نکند و وسوسه هایم را از بین نبرد دست از نوشتن بر نمی دارم.
با انجام این نوشتن، در واقع از ابزارهای برنامه، دعا و سیال نویسی استفاده می کنم. خداوند با قلب من صحبت می کند و مرا آرام می کند و به من خبر می دهد که در درونم چه می گذرد. و با توجه به این احساسات، من می توانم تصمیم بگیرم که چه ترازنامه ای باید نوشته شود و چه چیزی را برای راهنمایم یا سایر دوستان هوشیار SA زیر نور بیاورم.
این تجربه روزانه من بود که به من کمک کرد تا یازده سال و چهار ماه هوشیار بمانم و هر روز چیزهای زیادی به من آموخت! اگر از این روش استفاده کنید، من معتقدم که شما نیز یک ارتباط آگاهانه عمیق و معنوی با خدای بخشایشگر، مهربان و دوست داشتنی که خود درک می کنید را تجربه خواهید کرد.
